De winterperiode is de periode voor het onderhoud van bossen, boomwallen en houtsingels. Toch is het voor velen wel even schrikken om te zien hoeveel bomen er de afgelopen periode gekapt zijn. Vooral als we kijken naar de Bosweg rijst de vraag of deze weg straks nog wel een Bosweg is. Maar wat is nu precies de reden voor deze kaalslag? Ik stelde deze vraag aan het Fryske Gea en gemeente Dantumadiel met betrekking tot de recente kap in Grikelân en Turkije en aan de Dokter Kijlstraweg en de Tjerkewei.
De kap aan de Dokter Kijlstraweg en de Tjerkewei heeft te maken met onderhoud. Ongeveer één keer in de zeven jaar worden er volgens het kapbeleid bomen gekapt. Om de 10 à 15 meter blijft er een boom staan. Bij drukkere wegen vindt dit onderhoud eerder plaats. De bomen die blijven staan krijgen samen met nieuw ontstane aangroei weer de kans om verder uit te groeien. Dit onderhoud is belangrijk in verband met de veiligheid op de wegen en om te voorkomen dat de slootjes dichtgroeien. Daarnaast zijn er ook een aantal zieke bomen gekapt.
Over de kap in Grikelân en Turkije sprak ik met het districtshoofd Jan Jelle Jongsma. Hij bleek al bezig te zijn met een toelichting namens het Fryske Gea:
“Het kappen van bosranden is onderdeel van het onderhoudsplan van Grikelân en Turkije. Hiermee maken wij de overgang tussen het bos en haar omgeving geleidelijker. In eerste instantie lijkt zo’n strook bos na de werkzaamheden heel kaal, maar al na enkele jaren is het beeld heel anders. Een geleidelijke overgang met struiken en jonge bomen zorgt dan voor een dichte mantel. Deze ‘warme jas’ geeft beschutting in het bos. Zo’n overgangszone is voor de natuur heel aantrekkelijk. Op een relatief klein stukje grond leven hier veel verschillende planten en dieren. Kortom de biodiversiteit is in een dichte bosrand hoog.”
Uitgebreidere informatie over Grikelân en Turkije is te lezen in het artikel ‘Nieuw leven door nieuwe bosranden’ op de website van het Fryske Gea.
