De langslapers onder ons hebben vandaag geen wekker nodig, ze worden vanzelf wel wakker met de knallen van het jaarlijkse evenement “het Carbid schieten”.
Zo om 10.00 uur is er tijd voor een lekker bakje koffie, Friese top 100 erbij, wie doet je wat!
Krantje erbij en al snel lees ik een artikel over het grote vuurwerk in Sidney, een wens om dit eens te
zien is ook dit jaar niet gelukt. Boven dat artikel staat een klein berichtje en al grinnikend lees ik dat
“Alleen tussen 18.00 en 02.00 uur het nieuwe jaar met vuurwerk mag worden ingeluid”. Ik besluit om
maar eens een rondje door het dorp te gaan lopen om te zien hoe dit nageleefd wordt.
Als ik de deur uitstap hoor ik al de knallen en aan het einde van de straat zijn een paar kinderen
vuurwerk aan het afsteken! Verder maar, naar het weiland van de carbid schieters. Legaal met een
officiële vergunning veel lawaai maken. Maar de heren (inderdaad geen dames!) doen het met veel
plezier en ozo precies. Er moeten geen ongelukken gebeuren!
Ik krijg het proces uitgelegd, eerst een stukje carbid in de bus, beetje kwits (voor hen geen spuug
maar water) erbij, deksels met een lang touw eraan, erop zetten en de gasvlam erbij. En achter
elkaar ploft de carbid in de bussen en knallen de deksels een eind weg. Dan begint het proces weer
opnieuw met zo nu een pauze voor een hapje of een biertje. Geweldig, de heren hebben duidelijk
plezier in dit gebeuren.
Ik vervolg mijn tocht en word begeleid door de knallen van het carbid uit de omliggende plaatsen en
het vuurwerk dat nog onder het bed lag van vorig jaar. De lawaaimakers lezen niet dezelfde krant als
ik geloof ik.
Ik zie geen honden of katten onderweg, de bazen zijn wel bijna verplicht om de dieren vandaag
binnen te houden. Traumapreventie.
In gedachten vervolg ik mijn rondje, stiekem kijk ik ook om me heen of ergens in de buurt de mannen
van die grote rode bus van de Postcodeloterij hun podium opbouwen. Om ons vanavond die grote
stratenprijs uit te reiken. Helaas, ik krijg het donkerbruine vermoeden dat er volgend jaar voor mij
ook geen vuurwerk kijken in Sidney inzit.
Maar goed, het is prachtig weer, de zon schijnt, voor mij is er weer een jaar verlopen waarop ik met
plezier kan terug zien. Ik voel me gelukkig maar denk ook aan al die mensen die dat niet kunnen
zeggen. En hoop dat het jaar 2020 voor hen ook beter wordt.
Tekst en foto’s gemaakt door Anneke Groen
