Verhalenavond Mijn Reis vrijdag jl. in Fryslân is het grootste verhalenevenement van Nederland gehouden op rond 100 locaties. In GBV, Aldtsjerk waren bij de 12 verhalen telkens tot ruim 25 toehoorders. In ontspannen sfeer is na drie uur verhalen nog een uur nagepraat met bezoek uit de regio en van buiten de provincie. Mensen kwamen voor een specifiek verhaal of spreker, maar bleven vaak langer of de hele avond.
Vijf maal Sterren
Hans Molema boeide met zijn reisverhaal langs planeten en over de afstanden in het zonnestelsel. Zijn collega Tones Meijer (Observeum) vertelde hoe sterren hem redde van een nacht in de Afrikaanse jungle vol wilde dieren. Zijn gids bleek een vluchteling en dankzij het volgen van de sterren kwamen ze veilig terug in het kamp waar Bosjesmannen het vuur hadden opgestookt. Aleid Swierenga vertelde hoe dierbaar sterren kijken met haar vader was, ook voor haar dochter. Haar moeder beleefde de volle maan en schitterende sterrenhemel anders, manlief keek verliefder naar de sterren, dan naar haar. Vertelster Aleid bracht later nog gedichten als kleine sterrenverhalen. Yvonne Rehorst (Munein) begon spontaan te vertellen en eindigde met de mooiste, sterren, die in de ogen van haar kleinkind.
Kunst & Wetenschap Eisinga en Van der Kooi
Gerhild van Rooij speelde hoe haar oma een zwartwitprentkaart ‘Eise Eisinga in zijn planetarium’ liet zien en vertelde dat mensen dachten dat bij een bepaalde planetenstand de wereld zou vergaan. Iedereen werd bang. Eise bouwde met handgemaakte spijkers en bolletjes, een planetarium in zijn woonhuis. Toen het jaren later opende, wist iedereen dat de wereld niet was vergaan. Oma vond bang worden onzin. In haar tweede verhaal citeerde Gerhild haar vaders ‘sprookje’: Een landedelman uit een negorij in Friesland, zonder echte academische opleiding tot kunstenaar, werd zomaar lector Tekenkunst op de Universiteit van Franeker en won de allereerste Koninklijke Schilderprijs voor Genrestukken. Hij kreeg opdrachten van de Koning en prominenten en schilderde de oude Eise liefdevol, zijn naam luidt Willem Bartel van der Kooi.
Spitzer, Israël, Donau en Giethoorn
Thérèse Major reisde naar de wereld van haar Hongaarse vader van Slowaakse afkomst die in Giethoorn niet zichtbaar was. In haar tweede verhaal Een dode in de Donau stond ze stil bij de (on-) mogelijkheid om een leven te redden. Het maakte veel los evenals het verhaal van Andries, leerling van Andre Spitzer, toen hij coach-stagière was bij Zaal Abrahams (Den Haag) en aanwezig bij het huwelijk van Spitzer. Het ombrengen van de Israëlische schermploeg en schermcoach Spitzer tijdens de Olympische Spelen in 1972 in München kwam als een schok. Weduwe Ankie nodigde daarna nationale jeugdequipes uit in Israel om de boodschap van haar André mee te geven: laat je als sporters niet uiteen spelen door politieke, etnische of religieuze achtergronden. In zijn tweede verhaal reisde Andries van het verleden met duelschermwapens naar het heden met sportieve schermwapens. Daarna werd de goed georganiseerde avond feestelijk afgesloten.
Auteurs: meerder bezoekers, redactie GBV.
Foto’s
1 Andre en Ankie Spitzer, huwelijk, verteller Andries Tóth.
2 Deel publiek Verhalenavond, rechts verteller Yvonne Rehorst.
3 Eind Verhalenavond mijn Reis, links verteller Gerhild van Rooij.
4 Napraten rechts verteller Hans Molema (Observeum).
