Neist de sânopslach by Stjinnendaam skarrelje al in skoftsje in pear hinnen om.
Se binne dêr grif troch ien achterlitten, dy’t syn nocht fan de bisten hân hawwe sil. Meastal binne wurdgrapkes wol wat oan de flauwe kant, mar we koene it net litte: Stjinnendaam hyt no Hinnendaam.
