Het winterzonnetje schijnt aangenaam door de ramen van de woonkamer van mevrouw M. Kooistra-Sipma in Oentsjerk. Een kort deuntje weerklinkt. Het blijkt het melodietje van de ‘anniversary’-klok die elf uur slaat. En dat zegt meteen iets meer over frou Kooistra. Ze heeft vroeger ook in Amerika gewoond.
“Ik kom út in gesin fan 13 bern. Froeger wennen wy yn Sigerswâld en letter yn ‘e Trynwâlden. Doe’t ik troud wie, ha ik mei myn man en bern yn Amerika wenne. Wy hienen in eigen bedriuw yn Californië, in hinnefokkerij, en hienen it dêr moai oan ‘e gong. Ik wurke ek mei.” En ze glundert voor zich uit. “Mar myn man Siemen koe net wenne. Heimwee, dêr dogge je niks oan. Dus doe binne wy nei njoggen jier werom nei Fryslân gien.”
Familie ver weg
De kinderen, een zoon en een dochter, waren er inmiddels getrouwd en zijn in Amerika gebleven. Intussen zijn er beppesizzers en 13 oerbeppesizzers bij gekomen. Een mooie familie, maar wel allemaal in Amerika. “Hoe fier fuort ek, frou Kooistra hat hast dageliks kontakt”, zegt verzorgende Anita Hiemstra en ze wijst op een faxapparaat. Mevrouw Kooistra kan er zelf mee overweg en krijgt van de familie uit de States regelmatig faxberichtjes waar zij via de fax ook weer op antwoordt. In het Engels, want de kleinkinderen zijn Amerikaans opgegroeid. “Dus dat moat dan wol, oars kin je net mei elkoar prate.” Via Anita is er ook wel eens contact via Facebook. “En myn soan en dochter belje elke wike.” De familie is hecht en vindt het een hele geruststelling dat mem zo goed wordt ondersteund door de medewerkers van Heemstra State. Vooral omdat zij op verre afstand wonen. “Dat sizze se ek altyd as se hjir binne”, zegt Anita.
Veilig, voor als er iets gebeurt
Mevrouw Kooistra woont op haar 98e nog zelfstandig in één van de woningen naast Heemstra State. Vijf jaar geleden overleed haar man heel plotseling. Door een aantal aandoeningen kwam ze zelf in een rolstoel terecht en heeft ze wat hulp nodig bij het opstaan, wassen en aankleden en naar het toilet gaan. De zusters van Thuiszorg Heemstra State komen geregeld door de dag langs. En als er eens iets is, is een druk op de knop voldoende. Mevrouw Kooistra krijgt het warme eten ook thuis. “Dat is ek maklik”, zegt ze. Voor een aanpassing in het huis of aan de rolstoel is er de ergotherapie. Er is bijvoorbeeld een oplossing gekomen om zelf makkelijker op het balkon te kunnen komen. “Het is zo mooi dat alle hulp die nodig is, zo vlakbij is. Even een signaal en wij pakken het op. De familie vindt het zo fijn dat mem hier woont”, aldus Anita, die eerstverantwoordelijk verzorgende van mevrouw Kooistra is. “Ik ha it hjir goed”, beaamt ook frou Kooistra. Ze gaat zelf nog naar het wekelijkse handwerkclubje, elke zondag even naar zus om de hoek en ze vermaakt zich prima met handwerken of een boek.
Hartverwarmende verrassing
Elk jaar komen de zoon en dochter van frou Kooistra een keer naar Nederland. Afgelopen december was haar zoon een tijdje op visite. En wat gebeurde er voor haar onverwacht? Daar stond nog meer familie op de drempel, zingend kwamen ze naar binnen. Ook één van de beppesizzers was met vier kinderen overgekomen uit Amerika. Met z’n allen hebben ze de feestdagen gevierd. “Ik ha sa’n moaie tiid hân!” “It like hjir wol ‘all you need is love’, it tv-programma”, vult Anita aan. “It wie hiel emotioneel.”
